Wel dit jaar ben ik er nog eens geraakt: het afsluiten van de Gentse Feesten. Uiteindelijk door het schuiven in de plannen ben ik maar 1 enkele dag kunnen gaan, maar dat was niet erg. De alternatieven mochten er ook wel zijn!
Toch hadden we al lang afgesproken om de Gentse Feesten met een groep vrienden af te sluiten op de Groentemarkt. Zo gezegd zo gedaan.

In de namiddag sprongen we eerst nog de spiegeltent binnen die opgesteld stond in het Baudelo, waar bevriende muzikanten intiem bal speelden.
Dan ging het richting Sint-Jacobs om de stand van de Chocoladebar Quetzal niet te missen. Een heerlijke witte chocolademikshake en brownie later konden we rustig snuisteren tussen de standjes van de rommelmarkt.
Daar kon ik een hele leuke hanger op de kop tikken:

Intussen werd het al wat later en gingen we een goede vriend oppikken. Ondanks zijn zware zomerverkoudheid wou hij absoluut de traditie hoog houden om naar Kris Hageland te gaan en trokken we dus terug naar het centrum voor spaghetti met een paar tweeps. De tussenstop om zogenaamd spelletjes te spelen was eigenlijk overbodig en eigenlijk gewoon een comfortabel verzamelpunt. Er was wijn, bier en hapjes, een goeie stoel voor iedereen en wat geklets, maar daar waren we niet voor gekomen, dus was ik stiekem blij te kunnen vertrekken.

Chris Hageland en band waren dit jaar gelukkig terug, en mochten naar aloude gewoonte de Groentemarkt afsluiiten. De fijne covers werden ook zoals gewoonlijk begeleid door het gebrulde “nahnahnaaaaahnaaaaah” toen een groot deel van het publiek luidkeels ‘Hey, Jude’ eiste, of de wanhopige kreten om zangeres Saskia.

Kortom: we hebben gelachen, we hebben gezongen, we hebben gedanst, we hebben het slechtste bier ooit gedronken en we zijn moe naar huis gegaan. Volgend jaar nog eens!