Zei ik al dat het zotjes druk is voor mij de laatste tijd? Na de week met training geven en verjaardagsfeestjes organiseren kwam er dus een even zotte week van werken, dingen klaar krijgen, training volgen én raar een tripje Londen.
Het begon op woensdag. In plaats van een rustig dagje thuis en dan ’s middags de kinderen halen moest ik nog naar Gent, want wij hadden een consultant geboekt via de “Digitale Versnelling” van Telenet. Een rustige dag werd dus nogal zotjes om ook nog op tijd te zijn voor Manon haar yoga les. Maar de sessie van de consultant bleek écht wel een verrijking in wat we al aan het doen waren. Het werd wel een hectisch rennen van hot naar her. Want op donderdag was er de eerste van 2 trainingen door Luke Hohmann die wij organiseerden. Ik moest dus ook voor beide een bak materiaal meenemen.
Donderdagochtend liep de wekker af om 6. Ik maakte vanalles verder klaar en maakte ook ontbijt voor de kinderen in hun brooddoos. Ze stonden uitzonderlijk om iets na 7 op school, wanneer de opvang net open was, om mij daarna in de monsterfile te storten richting Antwerpen. Ik haalde het nét op tijd, en de training was een mooi succes. Game Design, over hoe je speltechnieken combineert tot een succesvolle oefening met duidelijke doelstellingen. Ik was zelfs op tijd terug aan de school om de kinderen op te halen en ze te trakteren op pannenkoeken, waarna ik hun weekendkoffertje pakte en ook voor mezelf en de echtgenoot een weekendtas bij elkaar sprokkelde.
Ook op vrijdagochtend liep de wekker af om 6. De kindjes gingen flink naar de opvang en het verkeer naar Antwerpen verliep vlot voor een tweede dag training met dezelfde geweldige trainer. We zouden na de training samen naar Londen reizen voor de CCI (Certified Collaboration Instructor) meetup daar, die hij organiseerde. We stonden netjes een uur vooraf in Brussel Zuid aan de Eurostar terminal. Samen met een paar honderd andere mensen in een gigantische rij die niet bewoog. Ik polste even bij de mensen van Securail die nogal prominent aanwezig waren, maar zij hadden geen informatie gekregen, enkel de vraag om de rij in de gaten te houden. Owkay. Een hoop geduld en een nummertje later wist iemand aan de NMBS balie mij te zeggen dat de signalisatie aan de tunnel onder het kanaal defect was. De kans dat onze trein nog zou aankomen, laat staan vertrekken, was verwaarloosbaar. Maar Luke moest naar London! Dus reden we in extremis nog naar Zaventem in de hoop hem een zitje te vinden op een vlucht naar Londen. Ook dat werd niets, waardoor we ons plots met een onverwachte gast thuis bevonden. We besloten ons beter te voelen door eens lekker op restaurant te gaan. Waardoor we nogal laat naar bed gingen.
Zaterdag werd dus dag 3 dat ik om 6u uit bed rolde, want we hadden het slim genoeg gespeeld en op vrijdagavond nieuwe tickets geboekt op de Eurostar. Het enige systeem dat nog niet plat lag want omboeken was dramatisch. Om 7u stapten we onder jaloerse blikken door de security. Om 7u56 waren we eindelijk op weg naar Londen.
De meetup zelf was ongeloofelijk leuk: intensief, weinig pauze, veel diepgang in de gesprekken met super interessante mensen! Pas na 19u hielden we het voor bekeken en gingen we gezellig samen op restaurant. En ook zondag was amper beter. We lagen uiteindelijk pas om middernacht in bed, maar om 8u30 waren we terug op post. De rollercoaster stopte pas met de aankomst van de taxi, die ons naar St Pancras bracht voor de reis naar huis en om onze kindjes op te pikken.
Zodat ik op maandag fris en monter bij de klant een workshop kon geven over Delegation Poker.
Drukjes zeg je? Misschien, maar op dit ogenblik kan ik niets bedenken dat ik liever zou doen.