In februari ging ik netjes op controle bij de tandarts. Ik vermeldde wat pijn aan een specifieke tand, en na grondig onderzoek besliste de tandarts dat de tand gevoelig was omdat het tandvlees errond wat terug getrokken was, en de wortel lichtjes bloot begon te liggen. Niet veel aan te doen. Voor de rest kreeg ik een “clean bill of health”. Yay!
Maar de pijn werd langzaamaan erger, en heel af en toe durfde ik al eens een Dafalgan nemen bij het slapengaan. Ik besloot opnieuw een afspraak te maken. Nog voor ik dat kon doen brak ik in die bewuste tand de vulling die er al lang zat. Geluk bij een ongeluk, ik kon wegens omstandigheden de dag zelf bij mijn tandarts terecht, die opnieuw niet direct iets mis zag, ook geen breuk in de vulling. Maar ze nam een foto, om te kijken wat er nu eigenlijk aan de hand was. En daar kwam het echte slechte nieuws: onder de oude vulling, onzichtbaar woekerend, was de tand verder slecht geworden.
Om een lang verhaal kort te maken: op 4 weken tijd bezocht ik 4x mijn tandarts en 1x een endodontoloog om 3 afzonderlijke tanden te laten behandelen. Ik heb nog zeker 2 tandartsbezoeken voor de boeg.
Maar het einde van mijn tandarts saga is in zicht.