Thuis zitten met een ontsteking op de luchtpijp. Hoesten dat ik doe, niet normaal, en ondertussen spierpijn van het hoesten. Dus lig ik hier op mijne zetel.
Maar dat geeft mijn wel de mogelijkheid om eens wat na te denken, rond te kijken, gedachten te laten drijven.
Over hoe ik overloze discussies en eindeloze rondjes beu ben. En op basis daarvan recent wat levensveranderende beslissingen heb genomen. (later meer daarover)
Over hoe ik ervan genoten heb toen ik de kinderen gisteren met z’n tweetjes in de douche heb gestoken in plaats van in bad, die twee kleine blote giechelende kinders die elkaar nat spetteren, met het nodige gilconcert tot gevolg.
Genieten van de stilte van alleen thuis te zijn. Niets doen en even de “berg” laten staan, uit noodzaak.
Hoest.
Draag maar goed zorg van jezelf