Aangezien mijn man uitgenodigd was om in Boekarest mee een Coderetreat te faciliteren vroeg hij me of ik zin had om er een heerlijk lang weekend van te maken. Ik dacht even na, polste of Manon bij de grootouders terecht kon en hapte toe.
We boekten goedkoop tickets via WizzAir, een Hongaarse versie van Ryanair maar met minder reclame en vriendelijker stewards en stewardesses en ze vliegen ook vanuit Charleroi. Gezien onze vrij late boeking was dit goedkoper dan elke andere mogelijke vlucht vanuit Zaventem, zelfs met parking inbegrepen. We boekten de XXL plaatsen: extra beenruimte. Een extra kost die het meer dan waard was: priority boarding, ruime zitplaatsen, comfortabele zetels. Enkel jammer dat de vlucht bijna een uur vertraging had, waardoor we pas heel laat in een regenachtig Boekarest aankwamen.
Onze gastheer en gastvrouw stonden ons op te wachten en we gingen uitgehongerd naar een traditioneel Roemeens restaurant waarna we in hun appartement in de wijk Dristor een splinternieuwe slaapbank aangeboden kregen om de kosten van een hotel te sparen.
Dag 1: Boekarest bezoeken met onze gastvrouw.
We namen de metro waar ik heel veel elementen van de Brusselse metro in herkende. Het is de snelste manier om in Boekarest van A naar B te geraken want de stad wordt geplaagd door een overdaad aan auto’s en een tekort aan parkeerplaats.
Het oude stadscentrum is echter een wirwar van voetgangersstraatjes en er wordt duchtig gerenoveerd nu de Roemenen ook de financiële draagkracht hiervoor hebben. Het oude centrum is een mooie mengeling van straatjes waar winkeltjes en eetgelegenheden elkaar afwisselen en zelfs een verstokte Belg kan hier tegenwoordig een café vinden waar ze degelijk bier schenken zoals zelfs Tripel Karmeliet!
Als fashionista kan je hier ook je hart ophalen: een deel van de winkeltjes bevatten zelfgemaakte kledij en accessoires van een frisheid die je hier nog moeilijk vind. Toen ik dit vermeldde nam mijn gastvrouw me terstond mee naar de Gallery of Romanian Designers in een vlakbij gelegen winkelcentrum, waar ik prachtige designer kledij en accessoires van Roemeense designers kon bewonderen, en ze zijn te koop voor een prikje in vergelijking met wat hier soms als couture versleten wordt. Jammer genoeg kon ik niets passen in mijn zwangere staat… 😉
Die avond bezochten we Hanul lui Manuc. Dit gebouw staat op de plaats waar er in de middeleeuwen al een pleisterplaats was die meerdere malen herbouwd werd. De huidige stijl van het gebouw dateert van 1808. Er bevinden zich een hoop eetgelegenheden in het gebouw waarvan vooral het prachtige binnenplein niet te missen is. Wij aten ons avondeten op het balkon van een Libanees restaurant, waar we genoten van enorm lekkere specialiteiten.
Dag 2: Boekarest met de mannen.
Voor de 2de dag ging de cultuurervaring nog een stapje hoger. We deden een poging om in het megalomane regeringsgebouw van Ceaușescu binnen te geraken, maar je moet blijkbaar boeken voor de rondleidingen, er zijn geen liften en de enige rondleiding die nog overbleef was er eentje van 2 uur, dat zag ik toch niet zitten.
Voor dit gebouw werd zonder pardon de Joodse wijk “onteigend” (lees: met dwang leeggemaakt en trekt nu uwe plan) en afgebroken. De stad bevat nog een groot aantal herinneringen aan het bewind van deze communistische megalomane dictator, zoals het onafgewerkte radiogebouw. Sinds de val van het communisme werd de ruwbouw daarvan niet meer aangeraakt.
We bezochten ook opnieuw het oude stadcentrum met meer aandacht voor bijvoorbeeld de orthodoxe mini kerkjes die tussen de gigantische gebouwen staan als dwergjes. Ceaușescu kon het aanzicht van een kerk niet verdragen, maar aangezien voor de communisten geloof opium is voor het volk en de UNESCO druk uitoefende werden de kerkjes tijdelijk verplaatst en verborgen tussen de gebouwen, maar niet afgebroken. Boekarest is uiteindelijk een mengelmoes geworden van grote communistische woonblokken, megalomane gebouwen met tussenin verdrukte oudere pareltjes. Heel erg oude gebouwen zoals in West- en Zuid-Europa zal je hier weinig vinden: de streek wordt regelmatig geteisterd door zware aardbevingen die op regelmatige tijdstippen grote verwoestingen hebben aangericht. Ook nu zie je waarschuwing op oudere gebouwen die afgekeurd werden en waarbij er dus instortingsgevaar is bij een aardbeving van meer dan 6 op de schaal van Richter.
Na de hoop cultuur gingen we nog wat shoppen in één van de splinternieuwe shoppingcentra, Uplace is er niets tegen en daar zetten ze die gewoon. We vonden een filiaal van een winkel die we nog zeker wilden bezoeken en kochten een paar prachtige souvenirs bij Art Georgie’s. Die avond deden we van terrasje ondanks het frisse weer: Club Pirana vlakbij de universiteitscampus. Heerlijke setting, lousy service…
We gingen vroeg naar bed: de volgende dag was het tijd voor een roadtrip naar Transsylvanie.