Ik weet het, ik mag het niet van da daken schreeuwen, maar over het algemeen heb ik een heel goed slapertje. Ze kan zich ook in stilte bezighouden in haar bedje wanneer ze eens vroeger wakker is. Daarom ook waarschijnlijk dat ik het direct serieus voel wanneer er een nacht vol problemen ontstaat.
Gisteren was er bezoek, dus het onrustige begin van haar nacht kon ik nog aan de emotie wijten. Maar het beterde niet, elk half uur begon ze te wenen en plots hoorde ik rond 1u ‘s nachts gorgelgeluiden uit de kinderkamer komen gevolgd door een gechoqueerde kreet.
En huppekee, zonder veel extra beschrijving kon ik het bed verversen, de wasmachine aanzetten, met een kind boven de wc-pot hangen enz.
3 keer werd het onderlaken ververst voor ik het lumineuze idee kreeg om er een badlaken over te spannen, die wassen makkelijker en ik heb er meer van dan onderlakens van een kinderbed. Tegen dan was het natuurlijk beter en bleef bij de tweede poging ook de motiliumsiroop binnen.
“Gelukkig” was ze zelf zo uitgeput van de onderbroken nacht dat ze tot 9u sliep, waar wij ook dankbaar gebruik van maakten om de verloren uren in te halen.
Ewel dan denk ik toch weer, respect voor al die mama’s van kindjes die er jaren over doen om door te slapen. Echt wel.