Tante’s poes had natuurlijk wel opvang nodig. We hadden het er al over gehad om eens in het asiel een kitten te gaan halen volgende zomer. Maar dat was nog veraf. Maar toen kwam de vraag of we Musti niet wilden adopteren. Tante had Musti als kitten in huis gehaald na nonkel’s dood, de poes is dus 4 jaar oud. Na wat navragen bij de “crazy cat lady” in onze kennissenkring over volwassen katten herlocaliseren en het aanpassen aan een peutertje in huis namen we de beslissing en gisteren ging ik langs bij de dierenwinkel om een reismandje en een halsbandje. Krabpaal, kattebak, kattebakvulling en katteneten waren nog op voorraad. Ik ben wel nog op zoek naar zo’n etensbakje voor droge korrels waar je een weekvoorraad in kan stoppen die dan langzaam porties bijgeeft, handig wanneer we in de week naar het werk zijn en poes een hongertje heeft.
Sinds gisterenavond hebben we dus een echt “belgicske” in huis, een zachte en zachtaardige poes die naar verluidt ook spinnen vangt, ik ben benieuwd!
als ‘crazy cat lady’ ben ik dus heel erg blij dat poes een nieuwe thuis gekregen heeft.
Wat dat etensbakje voor brokjes betreft : hier staan gewoon altijd brokjes in huis. Zo in een potje. Poezen eten namelijk alleen als ze honger hebben (enkele uitzondering niet te na gesproken natuurlijk). Om de 2 à 3 dagen is het bakje leeg en geef ik er een nieuw.
Veel plezier met Musti !